Huis uit

Foto bij songtekst 'huis uit" silhouet van drie mensen op de straat. de tekstschrijvers
© de tekstschrijvers
Zang: Karin Camerik, tekst & muziek: de tekstschrijvers 

Het moest er eens van komen, na twintig jaar met drie zullen ze morgen met één minder zijn. Lotte gaat elders wonen, nu al plaats voor melancholie en natuurlijk ook een beetje pijn. Ze zegt dat ze het hier goed had, ze zegt dat ze langs zal komen, ook al woont ze in een andere stad. “Heeft ze ook ‘t album meegenomen?” Terwijl er bijna tranen stromen is wat vader nog te vragen had.

Lot laat haar kamer achter waarin nooit meer iets veranderd. Moeder zal daar zelf voor zorgen. De laatste uren samen in de kamer. Lot voelde zich hier zeer geborgen, zeker bij wat tegenslag.

Niet dat er zoveel misging, eigenlijk heel weinig, zoals dat hoort in Lelystad. Een verbroken verkering, een val van een brommer nou dan heb je het eigenlijk wel gehad. Voor het raam van haar kamer staat pa met de handen op z’n rug, in de tuin te staren… eenzamer. Hij ziet in gedachten Lotje spelen, terwijl z’n vrouw daar de was ophangt. Dit beeld komt straks vaker dan z’n dochter terug.

Lot laat een kamer achter waarin morgen iets veranderd. Lot heeft d’r spullen opgeborgen. De laatste uren samen in de kamer. Lot gaat voor zichzelf zorgen, en moeder doet aan zelfbeklag.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *